آن شب که ابر و بارشِ باران بود            آن شب که در دل همه طوفان بود

آن شب که دیده‌ها همه گریان بود            او میهمان حضرت سلطان بود

آخـر رسید دسـت به دامـانـش            آخـر رسـید مـحـضر جانـانش

آخـر رسـیـد او به رفـیـقـانـش            دلـدادهٔ مـسـیـر شـهـیـدان بـود

خدمت به خلق در نظر او بود            همواره با محبت و خوشرو بود

مـیز ریـاسـتـش سرِ زانـو بود            در خـانه نه، مـیانهٔ میدان بود

زخـم‌ زبـان شـنـید ز بعضی‌ها            روی خوشی ندید ز بعضی‌ها

بر او چه‌ها رسید ز بعضی‌ها            آری شهید تهمت و بهـتان بود

دل‌هـا ز داغ رفــتـن او نـالان            چـشم همه ز رفـتن او حـیران

یک کشور از شهادت او گریان            او افـتـخـار مـلـت ایـران بـود